فریب در دریبل
دریبل وفریب
حمله دروغی و دریبل ، تاکتیک هایی هستند که تمام بازیکنان باید قادر به اجرای آن باشند . تفاوت میان دو تکنیک این است که حمله دروغی بدون توپ و دریبل توام با توپ اجرا می شود .زمانی که مدافع در مقابل مهاجم دارای توپ عقب نشینی کرده ، طرح یک حمله به او را ریخته و حریف را وادار به تغییر مسیر می کند یا زمانی که مهاجمی به وسیله حریف تحت نظر گرفته شده و وانمود به دویدن به طرف دروازه کرده و سپس مسیر خود را در جهت دریافت توپ تغییر می دهد مثال هایی از حملات دروغی می باشد . اینها روش های حملات دورغی هستند و بدون توپ اجرا می شوند . هرگز حملات دروغی یا دریبل را در جهت عرضه قدرت به تماشاچیان و دیگر بازیکنان بکار نبرید . استعداد واقعی بازیکن در طولانی تر نگاه داشتن توپ است . به یاد داشته باشید که اگر یکی از بازیکنان بدون محافظ منتظر دریافت پاس شود مطمئنا دریبل او توام با شکست خواهد بود . فراموش نکنید که پاس توام با اطمینان بهتر از دریبل غیر لازم و غیر ضروری است . شما می توانید حملات دروغی را به وسیله پا ، بدن ، بازوها ، سر و حتی چشم ها اجرا کنید .
حرکات بازیکن بدون توپ به اهمیت بازیکن دارای توپ می باشد . ممکن است این امر به نظر شما باورکردنی نباشد ولی بازی بدون توپ یک هنر است . در هنگام دفاع ، حملات دروغی می توانند موجب شوند که توپ را تصاحب کنید . تقریبا تمام بازیکنان در طی اجرای مسابقه حملات دروغی را بکار می برند . همانطور که در می دانید حتی دروازه بان نیز از این تاکتیک برای منحرف کردن بازیکن مهاجم استفاده می کند . این امر یکی از متدهای گمراه کردن حریف است و به موجب آن ذهن مهاجم از عملی که واقعاً قصد انجام آنرا دارید دور می شود . در چنین روشی دریبل و حملات دروغی بکار می روند .
دریبل بررسی سرعت و جهت توپ به وسیله حرکات ناگهانی پا در جهات مختلف است . ابتدا ضربه آهسته به توپ وارد کنید سپس متوقف شوید . وزن بدن را متعادل کنید بچرخید و یک مرتبه ضربه اصلی را به توپ وارد کنید . نکاتی که گفته شد برخی از عوامل اصلی دریبل هستند . در دریبل مزیتی بر حریف دارید بدین ترتیب که حریف از عمل بعدی شما هیچ گونه اطلاعی ندارد . همیشه قوه ابتکار خود را بکار برید . حریف ، دائما در فکر مسیر بعدی شماست . هدف اصلی شما باید بر هم زدن تعادل حریف و تثبیت تعادل خود باشد .
برای اجرای یک دریبل خوب باید از آرامش ، تمرین زیاد و وضع تعادلی خوب برخوردار باشید . اگر قوانین اصلی تعادل را درک کنید مطمئنا راحت تر و بهتر می توانید از موازنه بدن برخوردار شوید . تمام افراد دارای مرکز ثقل می باشند . در انسان این مرکز ثقل در قسمت وسط بدن و در حدود ناحیه ناف قرار گرفته است . زمانی که خط فرضی مرکز ثقل بر روی قسمت وسط منطقه تکیه گاه منطبق می شود بدن در حالت آرامش و سکون به سر می برد . در بدن انسان منطقه تکیه گاه میان دو پا واقع شده است .
اگر هر دو پای شما در کنار یکدیگر قرار گیرند حالت سکون کمتر می شود زیرا مرکز ثقل بر روی خارج منطقه ایجاد شده توسط پاها منطبق می شود . اگر در هنگام ایستادن پاهای خود را از یکدیگر باز کنید منطقه تکیه گاه وسیع تر خواهد بود . آزمایش ساده ای را به طریق زیر انجام دهید :
ابتدا ایستاده و پاها را در کنار یکدیگر قرار دهید سپس از فردی خواهش کنید که شما را هل دهد . مشاهده خواهید کرد که راحت تر و سریع تر از زمانی که پاها از یکدیگر باز هستند به زمین می افتید . زیرا تعادل خود را در هنگامی که خط فرضی مرکز ثقل بر روی خارج منطقه منطبق می شود ، به دست آورده اید .
اگر بر روی زمین چمباتمه زده ، پاهای خود را از یکدیگر باز کرده و کمی به طرف جلو خم شوید مشاهده خواهید کرد که حفظ تعادل در چنین حالتی آسان تر است . حال مطلبی در مورد قانون تعادل یاد گرفته اید . هر چقدر که مرکز ثقل به زمین نزدیک تر باشد استوار تر و محکم تر خواهید بود . بنابراین برهم زدن تعادل خود در حالت ایستاده راحت تر از حالت نشسته یا خمیده است .
بنابراین برای شروع دریبل ، پاها را از هم باز کرده ، بدن را کمی به طرف جلو خم کرده ، مفاصل رانی را به طرف پایین برده ، بازوان را در حالت راحت نگاه داشته و آرام به سمت کنار خود حرکت کنید . حال مطلب مهمی در مورد تعادل فرا می گیرید . هرگونه حرکتی مسیر مرکز ثقل را به طرف بالا ، پایین و حتی جلو یا عقب تغییر می دهد . شما می توانید این نکته را با رفتن بر روی وزنه مشخص کنید . ابتدا بر روی وزنه بروید . صبر کنید تا عقربه بر روی یک نقطه بایستد سپس شروع به حرکت دادن بازوان خود کنید ملاحظه خواهید کرد که عقربه به طور دائم بالا و پایین می رود . هر چقدر که سریع تر این کار را انجام دهید عقربه نیز سریع تر حرکت می کند .
بنابراین نکته مهم دیگری که وجود نظم در دریبل می باشد نیز مشخص شد . در هنگام دریبل ، سریع تصمیم گرفته و عکس العمل نشان دهید ولی حرکات باید از نظم خاصی برخوردار باشند .
تمام افراد تیم مقابل دارای نقطه ضعف می باشند و معمولا این نقطه ضعف در پای ضعیف تر آنها نهفته است . اگر شخصی چپ دست باشد پای راست او ضعیف تر خواهد بود . عکس این مطلب هم صادق است . چنین بازیکنانی در جدا کردن توپ از پای ضعیف با اشکال مواجه می شوند خصوصا زمانی که پای ضعیف به عنوان تکیه گاه نیز بکار رود .
تهیه لیست روش های مختلف حملات دروغی و دریبل غیر ممکن است زیرا امکانات موجود نامحدود می باشند ولی هنوز هم قوانین دیگری وجود دارند که باید آنها را فرا بگیرید . به عنوان مثال زمانی که دریبل می کنید ممکن است حریف در جلو ، عقب یا کنار شما قرار گیرد . در هر حال فقط باید از توپ محافظت کرده و آنرا نزدیک خود قرار دهید . زمانی که حریف در کنار شما قرار می گیرد چه در حالت نشسته و چه در حالت دویدن همیشه بدن خود را میان او و توپ قرار دهید . اگر چه این امر بدون ارتکاب خطا مشکل است . برای انجام چنین کاری از قسمت داخل یا خارج پا در ناحیه پشت پا استفاده کنید . ضربه وارده به توپ باید آرام باشد . در زیر مثال های کوچکی آمده است :
روشی به نام کلاه وجود دارد که در آن بازیکن ضربه آرامی به توپ وارد کرده و آنرا از بالای سر حریف عبور می دهد و سپس برای بدست آوردن آن به طرف دیگر زمین می دود و اجازه تماس توپ با زمین را نمی دهد . روشی نیز در برزیل وجود دارد که به آن لقب گاو می دهند . طرز عمل بدین ترتیب است که :
با توپ به طرف حریف می دوید بدون اینکه از سرعت خود بکاهید سپس ضربه را وارد کنید و به طرف دیگر حریف دویده و دوباره صاحب توپ شوید .
روش دیگر دریبل عبور از میان پاهاست . طرز عمل بدین ترتیب است :
باید سریع بوده و مراقب لحظه ای باشید که حریف جلوی پای شما پاهای خود را از یکدیگر باز می کند . سپس آرام به توپ ضربه زده و آنرا از میان پاهای او عبور دهید و برای دریافت توپ به طرف دیگر او بروید .
آخرین مثال دریبل خارج پا است . با کمی شانس می توانید ضربه آرامی به توپ وارد کنید به طوری که توپ بر روی پای حریف قرار گیرد سپس در پرش خود توپ را تصاحب کنید . مهاجمان از حملات دروغی و دریبل بسیار زیاد ، بازیکنان میانی کمتر و مدافعان در موارد استثنایی استفاده می کنند . بسیاری از مدافعان را دیده اید که گل های خود را به علت تلاش در اجرای دریبل از دست می دهند . بالاخره فراموش نکنید که همیشه پاس خوب ، به بازیکن تیم که مراقبتی از طرف حریف ندارد بهتر از دریبل غیر ضروری است .
پوشش توپ توسط بازیکن در فوتبال
فوتبالیست از بدن خود می تواند به عنوان مانع میان توپ و حریف استفاده کند .
بازیکن در موقعیت های خاصی ، بدون تخطی از قوانین اصلی بازی ، نیاز به ایجاد مانع به وسیله بدن خود دارد تا حریف نتواند صاحب توپ شود ( حفظ توپ و سد کردن حریف را با یکدیگر اشتباه نکنید ) . فوتبالیست های تکنیکی همواره مهارتی استثنائی در حفظ توپ دارند . وضعیت بدنی ، قد انسان و سرعت بازیکن مستقیما در حفظ توپ تاثیر می گذارند .
مثالی در مورد آلن ژیرس ( Alen Giresse) موضوع را روشن می کند . هافبک تیم فرانسه که همانند میشل پلاتینی ( Michel Platini) با دریبل
ها ، حرکات بدنی ظریف و تغییر مسیر های خود در زمین می درخشید . با این که
برای آلن ژیرس ، به واسطه قد کوتاهش (63/1 متر ) درخششی در میدان های
جهانی پیش بینی نمی شد ، حفظ توپ فوق العاده ی او بود که بار تکنیکی او را
بارور می کرد . موفقیت کامل او در دریبل بخاطر حفظ توپ تحسین بر انگیزش
بود . پا عوض کردن ، تغییر مسیر ، حرکات گول زننده و غیره نیاز به حفظ فاصله میان دریبل زن و حریف دارد.
حفظ فاصله
حفظ فاصله متناسب با نوع دریبل و شرایط بازی فرق می کند . تعریف آن ساده است : شما هرگز نباید توپ را در معرض تکل یا قطع توسط حریف قرار دهید.
پس چگونه باید عمل کرد؟ اگر حریف در سمت راست شما است ، توپ را به سمت چپ ببرید به طوری که مانعی ( با قسمت راست بدن خود ) در جلو حریف ایجاد کنید . اگر حریف در سمت چپ شما است ، توپ را با پای راست به جلو ببرید . وقتی حریف در مقابل شما ظاهر می شود نباید زیاد معطل بمانید ، زیرا برای حفظ توپ نمی توانید مانع ایجاد کنید .
حفظ توپ در اعمال تاکتیکی یک تیم اثر می گذارد . اصولا کاپیتان یا بازی گردان تیم با ارزیابی میزان حفظ توپ خود قادر است که بازی را آرام کند .
هنگامی که بازیکن حفظ توپ می کند ، حرکت او به مانند مواقع عادی بیان تهاجم نمی کند ، بلکه منتظر است تا یار او جا خالی کند ، یا تیمش عدم برتری زمینی خود را جبران کند .
حفظ توپ که در دریبل اساس کار است غالبا در وسط زمین انجام می شود . در منطقه دفاع یا هنگام انجام ضد حمله از دریبل استفاده نکنید ، زیرا سرعت بازی را کم می کند .
اگر در حفظ توپ زیاد مهارت ندارید ، باید زیاد تمرین کرده و صبر کنید تا به آن کاملا مسلط شوید و سپس در مسابقه از آن استفاده کنید . اثر حفظ توپ مضاعف است : حفظ توپ نه تنها سرعت بازی را افزایش نداده ، بلکه موجب آرامش بازی می شود ، البته اگر بازیکن آگاهانه از آن استفاده کند . بنابراین تکرار می کنیم : بازیکن تکنیکی آن کسی است که توانائی فوق العاده ای در حفظ توپ داشته باشد .
هر قدر بازیکن در این فن مهارت داشته باشد ، همان قدر حریف دچار وسوسه شده و برای گرفتن توپ از او مرتکب اشتباه می شود .
به طور خلاصه ، حفظ توپ ضامن دریبل است . خاصیت آن در فوتبال همانند پیشروی تنیس باز به سمت تور (برای زدن توپ ) در بازی تنیس است که نمایانگر برتری بر حریف است .
شوت سر ضرب
شوت سر ضرب یا نیمه سر ضرب
شوت سر ضرب حرکتی تکنیکی است که تماشاچی را از جا بلند می کند . انجام شوت سر ضرب نمایانگر تکنیکی کامل است . شوت نیمه سر ضرب که به صورت غیر مستقیم انجام می گیرد ، به جز در بعضی موارد ، ماهیت تهاجمی آن در مقایسه با شوت سر ضرب کمتر است .
شوت سر ضرب
شوت سر ضرب ضربه مستقیم بازیکن به توپ بدون کمترین کنترل است . سطوح تماس مختلف نیز قدرت توپ را زیاد می کند . انجام آن نیاز به قرار دادن بدن در وضعیت مناسب دارد. شلیک سر ضرب به وسیله پا یا سر انجام می شود .
شوت نیمه سر ضرب
شوت نیمه سر ضرب با پا انجام می گیرد ( فقط با پا ) ، و درست بعد از تماس توپ با زمین ضربه زده می شود شوت نیمه سر ضرب حرکت تکنیکی غیر مستقیم است در حالی که شوت سر ضرب نوع مستقیم آن می باشد .
چنانچه می خواهید توپ ارتفاع زیادی پیدا نکند ، بدن را جلوتر از توپ قرار دهید . شلیک نیمه سر ضرب دقیق تر از نوع سر ضرب آن است ، اما قدرت کمتری دارد، زیرا در تماس توپ به زمین تکیه گاه پیدا می کند . شلیک نیمه سر ضرب بدون وجود تعادل مطلوب میان بدن و ارزیابی صحیح مسیر توپ به هدف نمی رسد و دارای قدرت لازم نیست .
کاربرد سطح تماس در شوت سرضرب و نیمه سر ضرب
برای اینکه ضربه شما نهایت قدرت را داشته باشد ، از پا و از شوت سرضرب استفاده کنید . اما انجام این حرکت تکنیکی بسیار متنوع است .
روی پا :
این قسمت پا سرعت و قدرت توپ را زیاد می کند . روی پا سطحی سفت می باشد که به محض برخورد با توپ حرکت ناگهانی و مسیر مستقیم به توپ می دهد .
درون پا :
استفاده از درون پا نهایت دقت را داشته اما قدرتی ندارد(استفاده از آن خصوصا برای پاس های کوتاه است) . با استفاده از درون پا می توان به توپ ضربه زد یا مانع حرکت آن شد . برای انجام شوت سرضرب یا نیمه سر ضرب با این قسمت پا به نیروی زیادی احتیاج است . برای شوت های دور از آن استفاده نکنید .
بیرون پا :
شلیک با این قسمت پا حریف را غافلگیر می کند ، زیرا مسیر شلیک سر ضرب یا نیمه سر ضرب را عوض می کند . این نوع شلیک متناسب با وضعیت بدن و هدف مورد نظر دارای قدرت و دقت زیاد است .
ران یا زانو :
از این قسمت ها برای ضربه زدن به توپ استفاده نکنید . تنها در مواردی که ارزیابی غلط از مسیر توپ دارید ، یا برای مقابله با حریفی که مانع انجام شوت شما است ، از این قسمت ها استفاده کنید .
سر :
از پیشانی برای انجام پاس کوتاه برای یار خودی ، یا ضربه های نزدیک به دروازه که با حرکت بدن یا بدون آن همراه است ، استفاده کنید.
انواع شوت های سر ضرب
شوت سر ضرب بلند
از مقابل :
سطوح تماس آن روی پا یا بیرون پا است .
پای تکیه گاه قبل از آن که برای جهش به جلو سفت و سخت شود ، خم می شود . پای ضربه زننده در این لحظه عقب قرار می گیرد ( با این پا باید به توپ ضربه بزنید ) . مچ پا را در هنگام انجام ضربه ثابت نگه دارید . در این حرکت دستها نقش بسیار مهمی ایفا می کنند ، زیرا تعادل بدن را برقرار می کنند . زمانی که پای ضربه زننده حرکت کشیده خود را انجام می دهد و به سمت دست مخالف بالا می رود ، دستها به حالت فلش راهنما در می آیند.
از پشت :
بازیکن بدن خود را کاملا عقب می کشد و با حرکتی کشیده توپ را می زند . سپس دستها ، که تعادل را برقرار می کنند ، و نیز نوک پا بتدریج خود را به بدن نزدیک می کنند . این حرکت برای دور کردن توپ از دروازه خودی مفید است . در این حرکت بیشتر به حسن اجرای آن بپردازید تا استفاده از قدرت .
ازپهلو :
در این حالت فقط از روی پا استفاده کنید . هدف از این حرکت انجام شوت سر ضرب با استفاده از چرخش بدن و پای ضربه زننده است . پای تکیه گاه به سمت مورد نظر ، و پای ضربه زننده در عقب و دور از آن قرار گرفته و حرکتی چرخشی انجام می دهد. حرکت خود رابا عجله انجام ندهید . این حرکت را همیشه به صورت کشیده انجام دهید . چنانچه توپ از سمت راست می آید ، پای ضربه زننده باید پای راست باشد ، و بالعکس .
شوت سر ضرب از پهلو برای فرستادن توپ به طور مورب به فواصل دور ، سانتر توپ ، شوت دور و غیره مفید است . حرکت چرخشی قدرت وارده به توپ را افزایش می دهد ، زیرا که خیز می گیرد .
شوت سر ضرب کوتاه
از مقابل :
حرکت آن مانند شوت سر ضرب بلند است ، اما کشش پای تکیه گاه کمتر می باشد . گستردگی این حرکت کم است ، بنابراین پای ضربه زننده سرعت بیشتری می گیرد و به محض برخورد با توپ از حرکت باز می ایستد.
سطوح تماس آن مانند شوت سر ضرب بلند است که درون پا نیز به آنها اضافه می شود .
از پهلو:
این حرکت با روی پا انجام می گیرد . پای تکیه گاه را فورا به سمتی قرار دهید که می خواهید توپ را بفرستید . پای تکیه گاه را درست قبل از تماس توپ با پای دیگر خم کرده ، بدن را کمی پائین بیاورید و دستها را کاملا باز کنید . سپس فورا پای ضربه زننده را برای زدن توپ به جلو ببرید . دستها همیشه به چرخش بدن کمک می کنند . چنانچه توپ از سمت راست می آید ، پای ضربه زننده پای راست است ، وبالعکس .
در شوت های سر ضرب کوتاه از پهلو ، بعضی بازیکنان از پای مخالف استفاده نمی کنند ، بنابراین آنها حرکت چرخشی انجام نمی دهند . این حرکت خصوصا مورد استفاده
فوتبالیست هائی قرار می گیرد که با یک پا ضربه می زنند .
از پشت :
وقتی توپ هوائی به بازیکن می رسد و این توپ بین او و دروازه در حرکت است ، او باید خود را به عقب کشیده و پای ضربه زننده را به طرف توپ هدایت کند ، به طوری که نوک پا به سمت بدن قرار بگیرد . دقت این حرکت بیشتر از قدرت آن است . بازیکنان خوب قبل از تصاحب توپ و هنگام فرود آن به زمین از این حرکت استفاده می کنند . شوت های سر ضرب و نیمه سر ضرب به حرکت جمعی تیم سرعت می دهند . آنها آهنگ کند بازی را عوض کرده و یک سلسله حرکاتی را به وجود می آورند که حریف را غافلگیر می کند . اما توجه داشته باشید که این حرکت به تکنیکی عالی نیاز دارد ، خصوصا زمانی که دروازه را هدف می گیرید . شما نباید در برابر توپ معطل بمانید . شوت های سر ضرب و نیمه سر ضرب حرکات تکنیکی هستند که بازیکن برای انجام آن باید از قبل تصمیم بگیرد . در این لحظه ، وضعیت بدن ، پای تکیه گاه و پای ضربه زننده متناسب با نوع شوت سر ضرب در موفقیت این حرکت تعیین کننده می باشند.
موارد استفاده کلی از شوت های سر ضرب : انجام پاس بین دو یا سه بازیکن ، انحراف مسیر توپ ( استفاده فراوان دارد ) ، پاس کوتاه به عقب ، تداوم کار تیمی بدون کاهش سرعت توپ ، سرعت دادن به بازی با بیشتر به حرکت در آوردن توپ ، شوت .
نکات مهم در آموزش شوت
-
به تمام بازیکنان تیم فرصت دهید تادرمنطقه گلزنی اقدام به شوت به دروازه کرده و توانائی خود راآزمایش کنند.
-
برای حفظ هیجان حاصل از موفقیت در شوت به سمت دروازه همواره آنها را تشویق کنید.
-
به بازیکنان تیم آموزش دهید که به موقع و سریع شوت بزنند.هنگامی که دروازه بان در جایگیری مرتکب اشتباه شده و یا مدافعین در حال عقب نشینی و برگشت سریع به عقب هستند حتی با یک ضربه نوک پا نیز می توان توپ را وارد دروازه کرد. خم کردن پا برای انجام یک شوت محکم نیز احتیاج به زمان دارد.
-
بازیکنان را مجبور کنید که مسئولیت اجرای شوت را هنگام تصاحب توپ به عهده بگیرند. برخی بازیکنان به خاطر ترس از شکست با وجود موقعیت مناسب برای شوت توپ را به همبازی خود پاس می دهند.
-
به بازیکنان باید آموخت هنگامی که بازیکن دیگری در موقعیت بهتری برای شوت به دروازه قرار دارد توپ را به او پاس دهند.
-
از موقعیت های آسیب پذیری دروازه بان آنها را آگاه کنید. دروازه بانی که از دروازه خارج و به جلو حرکت می کند ممکن است جایگیری مناسبی نداشته و قسمت زیادی از دروازه را بدون محافظت ترک کرده باشد.
-
به بازیکنان تذکر دهید که همیشه شوت های خود را دنبال کنند آنها باید به دنبال فرصت های بادآورده نیز باشند.
مهار توپ یه کنترل توپ در فوتبال
روش های مهار توپ در فوتبال
مهار توپ در بازی فوتبال از جمله فنون آموزشی محسوب می شود . یک بازیکن فوتبال حکما و حتما می بایستی فنون مهار توپ را بیاموزد .
طبق تعریف بازی فوتبال ، هدف رساندن توپ به دروازه است بدون استفاده از اعضای بدن به استثناء پا و سر .
در مهار توپ از تمام اجزا بدن استفاده می شود .
مهار با سر
گاهی بازیکن مجبور است توپ را با سر مهار کند . در این مواقع سر می بایستی تمرین لازم دیده باشد که بتواند ضربه توپ را گرفته آن را ساکن کند . طبیعی است در چنین مواقعی عکس العمل سر باعث پرش توپ می شود . در چنین مواقعی بازیکن می بایست ضمن محاسبه فاصله و شدت ضربه سرش را کمی عقب ببرد .
مهار با تنه
تقریبا راحت ترین و یکی از فنی ترین روش های مهار توپ ، مهار با تنه می باشد . بدن به خاطر داشتن حالت الاستیکی به خوبی شدت ضربه را خنثی کرده و توپ را متوقف می کند .
مهار با پا
یکی از فنون مهار توپ استفاده از پا و بازی با پا است که بیشترین مواقع با این شیوه توپ به بازی گرفته می شود .
در فوتبال یکی از تکنیکهایی که بازیکنان را از یکدیگر متمایز میکند همین کنترل توپ در شرایط مختلف بازیست .
به همین دلیل در آموزش به بازیکنان جوان تاکید بسیاری در فراگیری فنون این تکنیکها نمایید .