بدن سازی در فوتبال همواره از مهم ترین عوامل پایداری در نتیجه گیری یک
تیم در طول یک فصل و یا یک تورنومنت بوده است . چه بسا تیم هایی بوده اند
که در اوایل فصل نتایج بسیار خوبی را گرفته بوده اند و پس از گذشت زمان و
خستگی ناشی از بازیهای بازیکنان روند نتیجه گیری تیم به کلی عوض شده و
نتایج بد جایگزین نتیجه های درخشان یک تیم می شود.
ابتدا با طرح چند برنامه بدن سازی ساده در مقاطع مختلف زمانی در باشگاه
های برتر شروع کرده و در ادامه به صحبت درباره بدن سازی هوازی می پردازیم.
نگاهی به برنامه تمرینی سال پیش برخی از تیم های معتبر
تمرین هوازی برای فوتبال - تپه نوردی
نیوکاسل
هفته نخست: 10 دقیقه تپه هلث پارک؛ بسیار سبک
هفته دوم: 10 دقیقه تپه هلث پارک؛ سبک
هفته سوم: 18 دقیقه تپه هلث پارک؛ معمولی
هفته چهارم: 20 دقیقه تپه هلث پارک؛ با وزنه
در مجموع 18% تمرینات پیش فصل نیوکال به دستور مشخص بابی رابسون را
تمرینات تپهای تشکیل میدهند.هلث پارک مخصوص تمرینات تیمهای کریکت،
دوومیدانی، بسکتبال و فوتبال است و اشخاص غیرحرفهای حق حضور در آن منطقه
را ندارند.
منچستر یونایتد
هفته نخست: 20 دقیقه تپه دویل تاون؛ بسیار سبک
هفته دوم: 20 دقیقه تپه دویل تاون؛ سبک
هفته سوم: 25 دقیقه تپه دویل تاون؛ معمولی
هفته چهارم: 30 دقیقه تپه دویل تاون؛ با وزنه
در مجموع 34% تمرینات پیش فصل منچستر یونایتد را تمرینات تپهای تشکیل
میدهند. ناحیه دویل تاون یک مکان عمومی است، اما از دید سر آلکس فرگوسن
برای آمادگی جسمانی بازیکنانش بسیار عالی و ایدهآل است.
بارسلونا
هفته نخست 10 دقیقه تپه روخا؛ بسیار سبک
هفته دوم: 15 دقیقه تپه روخا؛ سبک
هفته سوم: 15 دقیقه تپه روخا؛ معمولی
هفته چهارم: 20 دقیقه تپه روخا؛ با وزنه سنگین
در مجموع، 23% تمرینات پیش فصل بارسلونای اسپانیا را تمرینات تپهای تشکیل
میدهند. از دید فرانک ریکارد، تمرینات تپهای اساس بدن سازی مردان
بارسلوناست و هر بازیکنی که در هفته دوم از تمرینات تپه ای شانه خالی کند
با جریمه سنگین مالی مواجه خواهد شد. وب سایت بارسلونا حتی تیتر یک خود را
به تمرینات تپهای و گزارش لحظه به لحظه آن اختصاص میدهد.
بایرن مونیخ
هفته نخست: 5 دقیقه تپههای مرتفع بن؛ بسیار سبک(همراه با نرمش سنگین و سرعتی) .
هفته دوم: 10 دقیقه تپههای مرتفع بن؛ سبک
هفته سوم: 15 دقیقه تپههای مرتفع بن؛ معمولی
هفته چهارم: 15 دقیقه تپههای مرتفع بن؛ با وزنه
بایرن مونیخیها چندان به تمرینات تپهای بها نمیدهند و در مجموع 14% از
تمرینات پیش فصل آنها به این امر اختصاص داده میشود، اما ضروری و
لازمالاجراست.
سوال مهم این است که چرا کارشناسان تمرینات تپهای را در پیش برد تیم به سوی موفقیت بسیار حیاتی میدانند?
دیک ادوکات مربی نسبتا موفق هلند که در نوع خود صاحب کتاب، سبک و مدرک
معتبر فیفاست ادعا میکند، تمام مربیگری و هویت فوتبال حرفهایاش در
تمرینات تپهای خلاصه میگردد. او اعتقاد دارد آمادگی جسمانی مردانش مدیون
تمرینات فشرده و منظم او در تپههاست نه در زمین فوتبال. ادوکات میگوید:
این کار به علم روز دنیا نیاز شدید دارد و اگر حساب نشده باشد اثر کاملاً
منفی خواهد داشت. از طرفی تمرینات تپهای از دید کارشناسان فوتبال ترکیه
36% در پیشبرد فوتبال این کشور تاثیر داشتهاند. چرا که اساسا هر رویهای
که باعث تقویت آمادگی جسمانی بازیکنان یک تیم میشود، سراسر سود و منفعت
است. بهخصوص اگر برای آن کار نیازی به صرف هزینه زیاد نبوده و طبیعت 100%
در آن دخیل باشد. چرا که جدا از طولانیترین تونل استخوانی در ران پای
انسان قویترین و پرمسئولیتترین ماهیچههای بدن در ناحیه پا بهخصوص
ناحیه ران پا هستند. از طرفی ساق پای فوتبالیست در حکم مغز متفکر یک
شطرنجباز است و جدا از استعدادی که احتمالاً در سلولهای ماهیچه یک فرد
نهفته است، نیاز شدیدی به انرژی وجود دارد. اگر فرد بیمار باشد پیرووات
حاصل از گلوکوز در سیتوپلاسم بدون اکسیژن باقی میماند و وارد میتوکندری،
کارخانه تولید انرژی بدن، نمیشود که اولین تأثیر این امر، تولید الکل و
اسید لاکتیک است. الکل به مرور زمان سبب فراموشی فرد شده و اسید لاکتیک
بهطور آنی باعث خستگی ماهیچهای میگردد. نخستین هدفی که در تمرینات
تپهای با رعایت استانداردها دنبال میشود، عادت دادن ماهیچههای بدن به
مصرف پیرووات و تولید انرژی است که باید تحت شرایط سخت نیز تا آنجا که
توان بدن فرد اجازه میدهد، صورت بگیرد. تند دویدن هرگز نمیتواند استقامت
ماهیچههای پای انسان را تضمین کند مگر این که در مدت زمان بسیار طولانی
صورت بگیرد که عملا شدنی نیست و غیرقابل قبول است. اما تنها 5 دقیقه دویدن
آرام در شیب یک تپه در هوای آزاد و پاک، البته پس از گرم شدن بدن، یعنی به
کار افتادن کارخانه تولید انرژی سلولها، میتواند به اندازه 3 ساعت تمرین
با توپ، مثمرثمر باشد. تمرین با توپ و بدون توپ از دید ماهیچه بدن چندان
اهمیت ندارد، اما تفاوت مهم این دو تمرین، به کار افتادن مغز است. چرا که
وجود توپ در تمرینات خودبهخود در بدن اضطراب کاذب ایجاد کرده و مغز مجبور
به صرف انرژی بیشتری میشود. اما این انرژی آنقدرها زیاد نیست که به بهای
آن تمرینات بدن توپ را رها کرده و بهخصوص تمرینات تپهای را نفی کنیم.
اصل تمرینات تپهای بر پایه هماهنگی گروهی استوار است به طوری که رهبر
گروه باید پای خود را در بهترین مکان فرود آورد تا نفر پشتی درست در همان
جا قدم بردارد. سطح مسیری که بازیکنان در آن میروند باید پستی و بلندی
نسبتا زیادی داشته باشد تا آنها مجبور شوند گاهی پرش داشته و به بدن فشار
ناگهانی بیاورند و مجبور بشوند آنی تصمیم بگیرند. این تصمیم گیری های
آنی آنها را کمک میکند تا در زمین فوتبال نیز، بهترین تصمیم را در شرایط
سخت اتخاذ کنند. تمام بدن یک بازیکن در لحظاتی که پستیها و بلندیهای یک
تپه را پشت سر میگذارد درگیر است و در حالت سوزاندن گلوکوز فنی شده به
انرژی و گرما میباشد. متابولیسم بدن نیاز شدیدی به شوکهای روزانه دارد
تا بتوان بعضا دست به پسانداز انرژی بزند. بهخصوص مهاجمین یک تیم که
معمولا تحرک بیشتری دارند و باید از قدرت تصمیم گیری بالایی برخوردار
باشند نیاز شدیدی به تحمل این فشارها دارند. نکته مهم در تمرینات تپهای
توجه خاص به استخوان هاست. چرا که زانوهای بازیکنان در این تمرینات بسیار
آسیبپذیر نشان میدهند. بازیکنان باید قبل از انجام تمرینات تپهای
بهطور کامل آموزش ببینند و بدانند که در هنگام فرودآمدن پا به روی زمین
نباید با تمام قدرت ضربه بزنند بلکه فرم دویدن اصل نخست تمرینات تپهای
است. بازیکنان در تمرینات تپهای بیشتر میپرند و پاهای خود را خیلی کم با
زمین متصل نگه میدارند. انجام تمرینات کششی قبل و بعد از تمرینات تپهای
بسیار مهم و ضروریست و در غیر این صورت احتمال میرود در هر لحظه و بهطور
ناگهانی، شخص با گرفتگی شدید عضله مواجه شود. تمرینات تپهای مشکلی برای
دستگاه عصبی ایجاد نمیکنند. فیبرهای ماهیچهای کارگر در مقیاس وسیع برای
90 دقیقه دوندگی بیامان به این تمرینات نیاز مبرم دارند. کسی که در
کمترین فاصله، به اشتباه بیشترین نیرو را به کار میبندد هرگز نمیتواند
90 دقیقه بدود و مثمرثمر نیز باشد. در تمرینات تپهای یک بازیکن باید
بتواند، 50 متر را در 8 قدم تا 10 قدم بپیماید بدون این که به کف پایش
فشار خاصی وارد شود یا نفسنفس بزند.
اثر بی تمرینی بر انعطاف پذیری عضلات پشت ران
نتایج یک پژوهش نشان داد: افزایش زمان بی تمرینی باعث افت و ماندگاری
انعطاف پذیری عضلات پشت ران یا همسترینگ (hmf) می شود. آقای غنی زاده حصار
، عضو هیات علمی دانشگاه ارومیه در پژوهشی که به بررسی ماندگاری انعطاف
پذیری عضلات پشت رانی اندام غالب وغیرغالب بعد از یک دوره تمرین کشش(
متوالی- متناوب) پرداخته است. می افزاید: ضرورت دستیابی به شیوه ای که در
کمترین زمان بیشترین انعطاف پذیری را در بافت ایجاد کند، به طوری که
بیشترین ماندگاری را داشته باشد ، از مهمترین مسایل توانبخشی و ورزشی است.
در این پژوهش آمده است: امروزه تمرینات کششی به منظور بهبود انعطاف پذیری
بخش مهمی ازهر فعالیت آمادگی جسمانی است.